میزون نیستم چند وقتیه
انگار روی باختنمه که شرط بندیه
نمیدونم میرسم چند وقت دیگه
انگار زندگیم واسه خدا سرگرمیه
میگه این دست و باختی پ یه دست دیگه
چرا دری باز نمیشه با یه دستگیره
داور بازی چقدر سخت گیره
این حرفارو قلبم به مغزم میگه
استرس پشت استرس
نمیدونم قراره بشکنه کی طلسم
به یه روز خوب سلاممو بفرست
خیلی وقته کشتی مون به گل نشست
توی قایق نبود واسه همه ظرفیت
عجیب غریب شده این جا وضعیت
این قلبته که خسته تره از ریه ات
کم تبریک میگن ولی زیاد تسلیت
وقتی افتادم نگرفت کسی دستمو
درد مو نفهمیدن دهن مو بستمو
یادگرفتم خودم واسه خودم بستمو
به سختی ها نشون میدم یه روز شستمو
سخت بودو سخت ترم شد
هرچی رفتیم جلوتر بدترم شد
وارد شد بهم از هرطرف شوک
نگو جای زخمامون برطرف شد
پابرهنه دویدم رو سنگا
دورشدم ازخودم فرسنگا
صلح و میخواستم جای جنگا
ولی بعضی وقتا موندم تو تنگنا
بازنشدن گره های کورم
یه جاهایی نرسید به تقدیر زورم
جای ضربه هاش موند روی گونم
درد و حس کردم تا مغز استخونم
پرسیدم از خودم داری چی تو چنته ها
سرخوردن از رو گونه هام فقط قطره ها
تو سکوت بودم تو سرم پره سرصدا
بگو کدوم نسلی سوخت مثل نسل ما
خیالامو بافتم پای دارقالی
عجب جبری حاکم به این دارفانی
زیاد تعریفی نداشت وضعیت مالی
خشاب قرصام میشدن پر و خالی

شکستم دوباره از قبلا بدتر
جای جلو رفتن رفتم عقب تر
انتخابم چی بود بین بدیابدتر
زمستون بعد زمستون میشه سردتر
وقتی شباش این قدر طولانیه
روزاشم سرده و هوا طوفانیه
یه مشگلم واسه ادم زیادیه
ماکه هفت روز هفته مون
انگار عشق تواین شهر مرده
غرورت شکسته بهت برخورده
چی میخواید از جونه یه جوونه افسرده
کی تو رویای همه مون دست برده
دیگه نمونده بود داشی واسم اعصابی
گوشت تنم و فروختم به یه قصابی
یه ذهنی بودم که یهوو روانی شد
این همه فشار روانی رو ما روا نی خب
هنوز نفسم میاد نفسم میره
حواسم نیست توی قفسم دیگه
تقاص حوس حوا هوا سم میشه
آدما بد میشن خوبا کم میشه
دارویی نداشت درده درونم
نمیخواستم عقب بمونم
خسته شدم از بازنده بودن
مسافر بودم یا راننده بودم
میترکی بدتر از قبل
وقتی که میباره از هرطرف غم
به خودت میای دیدی رفتی ازدست
روحتم مثل جسمت خسته س
بهم بگو کیا ته شو دیدن
همون جا که دکترا قطع امیدن
رحمی نداره که این دنیای بی رحم
ندیدی مگه آدما چقدر راحت می میرن