هوای حال من غم داره سرده

ولی از ابر و بارون خزون است

زمستون داره تو لحن تو انگار

که ابرش تو هزارتا آسمون نیست

هوام دلگیر نفس هام سرد

دلم خون

یه عالم درد و دل دارم تو سینه

شب تارو غم یار و دل زار

هوای بی می و ساقی همینه

چه بی تابانه بی تاب تب تو

چه بی رحمانه ام بیرحمی تو

بی رحم

چه بی اندازه میخوام که تو باشی

چه با انگیزه میخونی که میرم

منو سازم منو سوزم

منو تو و جام پر از می

که شکستی منو حال خراب و این شراب

تو و باده منو عادت به مستی

تو و باد منو عادت به مستی

من اینجا دلخوشیم رفته به باد و

تو موهات غرق رقصه روی این باد

سکوت شب کنار تو یه حرفه

سکوت تو چه احساسی به شب داد

چه بی تابانه بی تاب تب تو

چه بی رحمانه بی رحمی تو بی رحم

چه بی اندازه میخوام که تو باشی

چه با انگیزه میخونی که میرم

منو سازم منو سوزم

منو تو و جام پر از می که شکستی

منو حال خرابو این شرابو

تو و باده منو عادت به مستی تو و بادِ

منو عادت به مستی