دیوار کجی بودم، نزدیک فروپاشی

با تکیه ندادن‌هات، آوارتَرم کردی

عشق آمد و کورم کرد، عشق آمد و لالم کرد

با عشق مرا کُشتی، با عشق کَرَم کردی

ما هر دو غمی داریم، با هم صَنَمی داریم

ای نم‌نمِ باران! چه خاکی به سَرَم کردی؟!

هم بغض گلویم هم، جوگندمِ مویم هم

ای تاول بی‌مرهم، ماندی و وَرَم کردی

ای ... «باز آ باز آ، چو روح در تن باز آ

چون جان به بدن، چو گل به گلشن باز آ»

آخ «گفتی که چه سان زنده‌ای دور از من

دور از تو فتاده‌ام به مردن باز آ»

(رضی‌الدین آرتیمانی)

پرواز تو را زیباست، پرواز تو را خوب است

انقدر قفس بودی بی‌بال‌و‌‎پَرَم کردی

ما هر دو غمی داریم، با هم صَنَمی داریم

ای نم‌نمِ باران چه خاکی به سَرَم کردی

هم بغض گلویم هم، جوگندمِ مویم هم

ای تاول بی مرهم، ماندی و وَرَم کردی