پیش تو یه کوهیم که دل به برف و سرما داده

منو با سردی نگاه کن که تحملم زیاده

پیش تو یه برگیم که توی مشت خشم باده

منو آواره ترم کن که تحملم زیاده

پشت بعضی اشتباهات گاهی هیچ اراده ای نیست

که نگه داری از عشق کار خیلی ساده ای نیست

رنجشی میون ما هست که نشونه ی علاقه است

با یه رگبار ملایم دریا که نمیره از دست

گاهی تو تموم عمرت یکی تنها پیدا میشه

که دلت میخواد کنارش زندگی کنی همیشه

همینه که حفظ یک عشق ارزش سختی رو داره

هر کی عاشقه امید لمس خوشبختی رو داره

مثل طوفان شدی و من شن یه کویر ساده

ببرم هر جا که میخوای من تحملم زیاده

من تحملم زیاده چون برای من عزیزی

نمیخوام حتی یه لحظه اشک دلتنگی بریزی

پشت بعضی اشتباهات گاهی هیچ اراده ای نیست

که نگه داری از عشق کار خیلی ساده ای نیست

رنجشی میون ما هست که نشونه ی علاقه است

با یه رگبار ملایم دریا که نمیره از دست