تو قلبِ این زمینِ تشنه یه چشمه ی بی تابه
که مثلِ نور مثلِ عشقه سپیده ی مهتابه
تو قلبِ این کویر خسته یه باغ بی پاییزه
که بر لبِ شکوفه هاش ترانه ها لبریزه
که بر لبِ شکوفه هاش ترانه ها لبریزه
منو تو اون چشمه ی سپیده منو تو باغی که قد کشیده
منو تو با هم به روزگار و برای ایران برای ایران
منو تو با هم برای هم صدای هم آشنای هم
به شور و شوق یکی شدن ترانه خوان وفای هم
منو تو با هم برای هم صدای هم آشنای هم
به شور و شوق یکی شدن ترانه خوان وفای هم
منو تو با هم براى ایران