قسمت من غم بود محنت عالم بود سهم من از هستی ماتــم بود این همه غم خوردن باز کم بود آخ که دلم تنگه آخ مگه دل سنگه زندگی با آدم صد رنگه عشق و وفا داری نیرنگه اگه که یار یار نباشه اگه وفا دار نباشه مگه بازم میشه آدم ز هستی بیزار نباشه آخ که تو این زمون با زن مهربون باغ هر آشیون بی خزونه واسه بیش وکم غم نداره آدم وقتی زن خوب وهم مهربونه