این رسم دنیاست زیر گنبد کبود همیشه یکی بود یکی نبود تقدیرمه باید برم جایی ندارم که برم روزا و شبهامو ببین من از خدا تنهاترم به هر دری زدم نشد قسمت من تنهاییه اینجا کسی منو نفهمید سهم من جداییه کی گفته که مال منی آتیش به جونم میزنی تنهاترم کردی دیگه زخمی نمونده بزنی نوشتم رو کاغذ بمونه که بعد از نبودم بخونی بدونی که جونم بودی تو ببین بدون تو آروم ندارم مثل ابری که بارونه همیشه آخه احساسی که با تو شروع شد کی فکر میکرد تهش بن بست میشه میگی حسی میون ما نمونده میخوای بازم منو از هم بپاشی ولی میدونم این حرف دلت نیست تو هم به یادمی هر جا که باشی کی گفته که مال منی آتیش به جونم میزنی تنهاترم کردی دیگه زخمی نمونده بزنی نوشتم رو کاغذ بمونه که بعد از نبودم بخونی بدونی که جونم بودی تو