یکی بود چند سال تو زندگیم

که من کل دنیامو مدیونشم

کسی که هنوزم دلم پیششه

کسی که هنوزم مثه جونشم

کسی که هنوزم تو تنهاییام

دلم وقتی خیلی براش تنگ شه

میرم پای سازم که دل تنگی هام

با یک شعر غمگین آهنگ شه

زمانی که رو صحنه وایمیسم

زمانی که چشمم تو مردم گُمِ

محالِ نپرسم یه بار از خودم

یعنی امشب اون بین این مردمِ

محالِ نپرسم یه بار از خودم

اونم بی قرارِ من یعنی

کدوم شعرمو زمزمه میکنه

این آهنگمو دوست داره، یعنی؟

زمانی که رو صحنه میرم هنوز

زمانی که پُر میشم از بغض و تب

محالِ روی آخرین صندلی

یکی عینه اونو نبینم یه شب

یکی عینه اونو نبینم یه شب

زمانی که رو صحنه وایمیسم

زمانی که چشمم تو مردم گُمِ

محالِ نپرسم یه بار از خودم

یعنی امشب اون بین این مردمِ

محالِ نپرسم یه بار از خودم

اونم بی قرارِ من یعنی

کدوم شعرمو زمزمه میکنه

این آهنگمو دوست داره، یعنی